De Rijn stroomt door…

Staand op de Grebbeberg met uitzicht in het zuiden op het stroomgebied van de (Neder-)Rijn, het bos van de Utrechtse Heuvelrug in ‘de rug’, een aankomend regenfront uit het westen en de Blauwe Kamer met de wilde koeien en talloze vogels in het zuidoosten, dringt een verwarrend besef door. Ik voel me enerzijds zeldzaam aanwezig, de natuurlijke elementen openen zoals eigenlijk altijd de geest, kwesties die aandacht vragen komen in een ander licht, vragen worden beantwoord, ontspanning neemt het lichaam over.

Maar dan dringt zich ook weer een ontheemd gevoel op als ik naar de vliegtuigen in de lucht kijk, de motoren op de dijk hoor en de menselijke ‘moderne’ haast ervaar, zich onbewust van het levend organisme onder de voeten en haar geruststellende beweging.  Alsof er twee werelden samenleven maar zonder elkaar te ontmoeten, terwijl er zo’n grote samenhang is. Er waren tijden dat dat anders was, luister maar naar de ‘elders’ van sommige nog aanwezige inheemse volkeren. Lees meer